Sto lat otwockiego rzemiosła

W tym roku mija sto lat, jak powołano w Otwocku Związek Rzemieślników i Robotników Niefachowych Chrześcijan. Związek ten mający charakter pośredni między organizacją cechową i związkiem zawodowym przetrwał do roku 1930, kiedy został powołany cech branżowy: Cech Mularsko-Ciesielski w Otwocku.

Organizacje cechowe są jednymi z najstarszych organizacji społecznych jakie są znane w historii. W Polsce cechy działały już w średniowieczu, od czasów kiedy istniały miasta, w których rękodzielnicy wykonywali swoje zawody służąc innym ludziom swoją pracą. Cech Otwocki ma historię równą historii Otwocka.

7 czerwca br. obchody jubileuszu rozpoczęły się mszą w intencji otwockich rzemieślników, którą koncelebrowali proboszcz parafii św. Wincentego a Paulo ks. Bogdan Sankowski i ks. Bogusław Kowalski, proboszcz katedry diecezjalnej kurii warszawsko-praskiej. Przed ołtarzem ustawiły się poczty sztandarowe, w ławach zasiedli członkowie Cechu i zaproszeni przez nich goście, a proboszcz Bogdan Sankowski życzył wszystkim otwockim rzemieślnikom, by sprostali konkurencji dużych przedsiębiorstw. Po mszy wszyscy przemieścili się do Powiatowego Młodzieżowego Domu Kultury, gdzie dalej świętowano jubileusz. Na uroczystą sesję Cechu, oprócz rzemieślników, przybyło wielu gości ze starostą powiatu otwockiego Cezarym Łukaszewskim, burmistrzem Józefowa Markiem Banaszkiem i Karczewa Michałem Rudzkim, wójtem Gminy Celestynów Witoldem Kwiatkowskim i branżowymi osobistościami. Starszy Cechu, Jerzy Przeździak, przypomniał historię otwockiego Cechu:

- W 1930 roku powołany został pierwszy cech branżowy: Cech Mularsko-Ciesielski. Jednak w tym czasie działały już w Otwocku inne organizacje rzemieślnicze, w tym Cech Fryzjerów i Perukarzy. W zasobach Cechu jest sztandar Cechu Rzeźników z Otwocka ufundowany w 1928 roku. W roku 1933 Cech Mularsko-Ciesielski przekształcił się w Cech Budowlany, a równocześnie podjęto decyzję o likwidacji Związku Rzemieślników i Robotników Niefachowych Chrześcijan. W roku 1936 został poświęcony sztandar Cechu Budowlanego, który również znajduje się w naszym Cechu. Podczas wojny organizacje cechowe nie działały oficjalnie. Po wojnie Cech budowlany przekształcił się w Cech Rzemieślniczy zrzeszający rzemieślników różnych branż z przewagą budowlaną, bo taka była potrzeba tego czasu. W 1953 roku powołany został Powiatowy Cech Rzemiosł Różnych w Otwocku, który połączyła wszystkie organizacje cechowe działające na terenie powiatu otwockiego, Cech ten kolejno przyjmował nazwy: Cech Rzemiosł Różnych, a ostatnio Cech Rzemiosł Różnych i Przedsiębiorczości w Otwocku.

Lata 1950-1970, to szybki rozwój rzemiosła na terenie powiatu otwockiego. Liczba zakładów rzemieślniczych, zrzeszonych w Cechu wzrosła ze 160 w roku 1946 do 808 w roku 1966 i blisko 1300 zakładów w 1976 roku. Liczba członków Cechu będących właścicielami i współwłaścicielami zakładów rzemieślniczych wyniosła prawie 3600 osób. W tym czasie wybudowany został (w latach 1959-1962) Dom Rzemiosła, obecna siedziba Cechu, gdzie w latach 70. XX w.  ożywioną działalność prowadził klub Hefajstos.

Po wejściu w życie ustawy o rzemiośle w 1989 roku i zniesieniu obligatoryjności należenia do organizacji cechowej, liczba członków Cechu uległa znacznemu zmniejszeniu. Obecnie nasz Cech liczy niespełna 100 członków, przy czym przynależność do Cechu jest całkowicie dobrowolna. Cech, jak kiedyś reprezentuje interesy rzemiosła wobec organów władzy państwowej i samorządowej, pomaga rzemieślnikom przy prowadzeniu szkoleń uczniów a także stara się dbać o dobre imię rzemiosła wobec odbiorców naszej działalności – podkreślił Jerzy Przeździak, dodając zaproszenie do Broku, gdzie działalność szkoleniowo-wypoczynkową prowadzi ośrodek cechowy „Rzemieślnik”, a pobliskim lesie są grzyby, jagody, a w Bugu ryby.

Po uhonorowaniu kilku zasłużonych członków Cechu okolicznościowymi medalami, swoje gratulacje i życzenia dalszej owocnej pracy rzemieślniczej złożyli samorządowcy i przedstawiciele Mazowieckiej Izby Rzemiosł i Przedsiębiorczości.

Andrzej Kamiński