Lennox Lewis – mistrz wagi ciężkiej

Lennox Lewis był ostatnim niekwestionowanym mistrzem wagi ciężkiej. Wybitny pięściarz zakończył karierę w roku 2003 po 14 latach pełnych sukcesów na ringu. Doznał jedynie dwóch porażek, ale zrewanżował się za nie. Był niemal niepokonany.

Pojedynek wszech czasów

Lewisa fani mogą pamiętać z wielu wspaniałych walk, ale była taka jedna, która rozpaliła do czerwoności świat sportu, media, fanów boksu, bukmacherów. W Memphis 8 czerwca 2002 roku na ringu spotkali się Mike Tyson i Lennox Lewis. O tym pojedynku mówili wszyscy, a sami zainteresowani rozgrzewali emocje – dochodziło między nimi do potyczek słownych podczas konferencji prasowych.

Według doniesień medialnych gaże dla bokserów miały wynosi między 20 a 30 mln dolarów! Zarobić chcieli także kibice i licznie obstawiali wyniki tego starcia – wszyscy zagraniczni bukmacherzy przyjmowali na tak wielkie wydarzenie zakłady. Ten pojedynek miał ostatecznie rozstrzygnąć, kto jest najlepszym bokserem wagi ciężkiej. W ósmej rundzie Lewis zadał Tysonowi serię ciosów, po której „Żelazny Mike” już nie wstał z desek. Była to w sumie walka, która zakończyła jego karierę. Tyson był faworytem, ale Lewis miał pewność siebie i doskonałe warunki fizyczne.

Trochę statystyk

Kilka ważnych faktów o Lennoksie Lewisie:

• Miał przydomek na ringu The Lion – lew!

• Mierzy 196 cm,

• Jego zasięg rąk to 213 cm

• Ważył w czasie kariery między 100 a 116 kg

• Stoczył 44 walki

• Wygrał 42 walk, z czego 32 przez nokaut

• Przegrał 2 walki – obie przez nokaut

• Zremisował 1 walkę

• Stosunek nokautów do wszystkich walk wynosił 72,73%

• Jego trenerami byli John Davenport, Pepe Correa, Emanuel Steward

• Jego kariera trwała w latach 1989-2003.

Początki kariery

Lennox Claudius Lewis urodził się 2 września 1965 roku w West Ham w Londynie. Jego rodzice pochodzili z Jamajki, a gdy miał 12 lat przeniósł się wraz z rodzina do Kanady. Już w liceum wyróżniał się jako sportowiec, ale myślano, że zajmie się koszykówką albo futbolem. Zrezygnował jednak ze stypendium uniwersyteckiego w tych dziedzinach i zdecydował się na boks. Pierwszy ważny tytuł wygrał mając 17 lat – złoty medal na Mistrzostwach Świat Juniorów. W 1988 roku wrócił do ojczystej Anglii, którą zdecydował się reprezentować jako zawodowy pięściarz. Jego pierwsza zawodowa walka odbyła się 26 czerwca 1989 roku z Alem Malcolem. Lewis wygrał ją już w drugiej rundzie.

Mistrz bez walki

Lewis w krótkim czasie zdobył tytuły mistrzowskie Wielkiej Brytanii, Europy oraz krajów Wspólnoty Brytyjskiej w wadze ciężkiej. Ostatniego dnia października 1993 roku pokonał Donovana Razor Ruddocka, co było sensacją, bo w tym czasie uznawany był on za najgroźniejszego pięściarza na świecie, zaraz po Tysonie. Ta walka otwierała Lewisowi drzwi do pojedynku o mistrzowski tytuł, która miała zostać stoczona z Riddickiem Bowe, on jednak odmówił walki. W ten sposób Lewis został bez walki czempionem wagi ciężkiej WBC – pierwszym w XX wieku z Wielkiej Brytanii! Tytułu dzierżył w latach 1993-1994 oraz 1997-2003.

Ostatnie starcie na ringu

Ostatnia walka Lewisa także była pamiętna – zmierzył się 21 czerwca 2003 roku z Witalim Kliczko. Ukrainiec ma niezwykłą siłę i świetne warunki fizyczne. Walkę zaczął świetnie i agresywnie, jednakże w trzeciej rundzie został trafiony mocno przez Lewisa i doznał rozcięcia nad okiem. Początkowo lekarz pozwolił mu kontynuować walkę, ale później oko zaczęło wyglądało coraz gorzej i walkę przerwano. Ponieważ rana była po ciosie Lewisa, to jego przez nokaut ogłoszona zwycięstwem. Fani liczyli na rewanż, bo pojedynek przerwany przez uraz zostawił niedosyt. Jednak Lewis ogłosił, że kończy karierę, bo chce zejść z ringu jako czempion wagi ciężkiej.

Życie poza ringiem

Lewis mocno angażuje się w działalność charytatywną oraz w promocję edukacji i sportu. Ma tytuł doktora honoris causa University of North London, jest członkiem International Boxing Hall of Fame i World Boxing Hall of Fame. Ma trójkę dzieci z żoną, byłą Miss Jamajki, Violet Chang.

Autor: Ana L.