Odrobina odwagi

Odrobina odwagi, wola podjęcia walki i świadomość jednego - w obszarze objętym tym okresowym oddziaływaniem żyją dzieci i ludzie starsi którzy cierpią nie wiedząc "za co". Niestety w chwili obecnej pomimo 4 lat batelii nie udało się sprawy odorów rozwiązać.

Cierpienie o którym piszę przybiera różne formy - izolacji, chorób skóry, chorób układu oddechowego. Nie idzie spać, nie idzie żyć bez zmian behawioralnych w życiu codziennym rodziny gdy nocą lub z rana przychodzi odorowo-chemiczno-biologiczny smog.

Razem z kolegą Adamem Lisiakiem staneliśmy wobec problemu odpowiedzialności i znaleźliśmy odrobinę odwagi.

Każdy z nas na swój sposób a w tym postępowaniu obaj we wspólnej sprawie - poprawy jakości powietrza w Otwocku. Pomimo kosztów jakie to niesie - walczymy nadal - dla Was. Niestety jest to walka której bez Was nie wygramy. To mieszkańcy Otwocka, Wiązowny i Celestynowa padają ofiarą odoru do którego nikt się nie przyznaje. I tylko ci których to dotyka mogą skutecznie poświadczyć z czym zmagają się od kilku ostatnich lat "zbyt często".

Odwaga to pokazanie wam o co walczymy - o rzetelność przeprowadzenia śledztwa, o wysłuchanie nas i naszych bolączek, o potwierdzenie miesięcy gehenny powodowanej nieodpowiedzialnymi praktykami powodującymi "obniżenie jakości powietrza".

Moja prośba do osób które są poszkodowane - wysyłajcie na sygnaturę 2KP 429/16 -  do 5 marca 2017r wszelkie dowody, oświadczenia, opisy do Sądu Rejonowego w Otwocku Wydział Karny ul. Armii Krajowej 2 05-400 Otwock

Rozprawa 8 marca godzina 10.15 sala nr 5. Zapraszam wszystkich którzy szukają sprawiedliwości.

Dla mniej odważnych przedstawiam nasze stanowisko i proszę o pomoc w udowodnieniu sędziemu sądu rejonowego w Otwocku "co ta u was się naprawdę dzieje" . To co jest poniżej to treść zażalenia jakie złozyłem do sądu rejonowego w Otwocku

Zażalenie na postanowienie z dnia 24 października 2016 znak RDS-218/16, KP-II-3730/16 o umorzeniu śledztwa.

                W związku z postanowieniem o umorzeniu śledztwa w sprawie dokonanego w bliżej nieustalonym czasie od dnia 27 września 2016r w Woli Duckiej, powiatu Otwockiego, woj. Mazowieckie – zanieczyszczenia powietrza w takiej postaci, że może to zagrozić życiu lub zdrowiu człowiek i spowodować istotne obniżenie jakości powietrza oraz zanieczyszczenia w świecie roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach, popełnionego w związku z eksploatacją instalacji działającej w ramach zakładu P.P.H.U. Lekaro Jolatna Zagórska, w zakresie korzystania ze środowiska na które wymagane jest zezwolenie. Tj. czyn z art. 182 § 3 KK 

Uzasadnienie

Przywołana norma kodeksu karnego tj. art. 182 § 3 kk stanowi

                § 1. Kto zanieczyszcza wodę, powietrze lub powierzchnię ziemi substancją albo promieniowaniem jonizującym w takiej ilości lub w takiej postaci, że może to zagrozić życiu lub zdrowiu człowieka lub spowodować istotne obniżenie jakości wody, powietrza lub powierzchni ziemi lub zniszczenie w świecie roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Naruszenie to podlega ściganiu z urzędu chyba że nie wypełnia znamion czynu zabronionego patrz  art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k.

„Nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy:

„czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego albo ustawa stanowi, że sprawca nie popełnia przestępstwa”

W mojej ocenie o bezprawności zachowania się sprawcy decydującym kryterium powinno być zagrożenie (zniszczenie) abstrakcyjno – konkretne; oceniana ma bowiem być potencjalna możliwość wystąpienia wskazanych skutków. Ponadto każdorazowo należy w przypadku takich oddziaływań dokonać oceny możliwości wystąpienia ewentualnych następstw w tym następstw zdrowotnych - niezależnie od rzeczywiście zaistniałych skutków.

Szczególnym rodzajem negatywnego oddziaływania na życie i zdrowie ludzi oraz zasoby świata roślinnego i zwierzęcego są czyny polegające na bezprawnym postępowaniu z odpadami lub substancjami. W tym przypadku można pomocniczo posługiwać się dyspozycją normy art. 183§ 1 KK która zakłada sześć rodzajów bezprawnego działania.

 Art. 183. § 1. Kto wbrew przepisom składuje, usuwa, przetwarza, dokonuje odzysku, unieszkodliwia albo transportuje odpady lub substancje w takich warunkach lub w taki sposób, że może to zagrozić życiu lub zdrowiu wielu osób lub spowodować zniszczenie w świecie roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

W związku z powyższym w sprawie zastosowanie mogą mieć obie normy prawa karnego w związku z ustaleniami jakich w przypadku art. 183 KK dokonał  Mazowiecki Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska – co zawarto w sposób czytelny ale „nie szczegółowy” w treści uzasadnienia postanowienia w słowach „Organ kontrolny ujawnił, że sprawdzane przedsiębiorstwo prowadzi gospodarkę odpadami w sposób niezapewniający ochrony środowiska a w tym również powodujący okresowe uciążliwości poza teren przedsiębiorstwa.

Dlatego ocena czy w przedmiotowym przypadku mają zastosowanie poza art. 171 ustawy o odpadach z dnia 14.12. 2012r również inne normy zależna jest od „oceny skutku” a nie oceny „przekroczenia norm”.

W przypadku przekroczenia norm mamy bowiem do czynienia z udowodnionym działaniem, które w uzasadnionych przypadkach „ilości” lub przy spowodowaniu określonego „poziomu zagrożenia” lub „czasu trwania” – nie musi w chwili oceny wywoływać „skutków” gdyż skutki te pojawić mogą się po wielu latach.

W świetle prowadzonych od kilku lat prac legislacyjnych mających na celu uregulowanie pełnej skali  oddziaływania zakładów przetwarzających lub składujących odpady nie można mówić o braku unormowań lecz o ich opóźnionym wdrożeniu. Analogicznie nie można twierdzić iż z uwagi na brak norm jakościowych na podstawie  których stosowne organy „z urzędu” kierować będzie zawiadomienie do prokuratury lub sądu brakuje przesłanek do uznania działania sprawcy niewinnego a czyn za pozbawiony znamion czynu „zabronionego”.

Mając na uwadze zupełny brak oceny czasu, skali i stopnia oddziaływania jak również specyfikę zagadnienia zarzucam śledztwu następujące braki

• W toku śledztwa nie dokonano oceny czasu oddziaływania faktycznego tj. początku pojawiania się zgłoszeń jak również ilości zgłaszanych organowi zdarzeń zanieczyszczenia powietrza od dnia podjęcia śledztwa pomimo posiadania przez komendę policji w Otwocki i Józefowie rejestrów zgłoszeń oraz rejestrów interwencji

• W toku śledztwa nie dokonano oceny treści protokołów z interwencji jakie mogły mieć miejsce w związku z bardzo licznymi zgłoszeniami zarówno od dnia zgłoszenia jak i w okresie poprzedzającym śledztwo.

• W toku śledztwa nie dokonano oceny liczby i przedmiotu zgłoszeń dokonywanych z wskazanego rejonu i jego otoczenia do organów ochrony środowiska – wydziałów gminnych, powiatowych organów samorządowych jak również inspekcji ochrony środowiska.

• W toku śledztwa nie dokonano oceny czy istnieją „normy” opisujące jak należy określić stopień jakości powietrza

• W toku śledztwa nie dokonano oceny ilu i których „pozwoleń” sprawca nie posiada a które spośród pozwoleń naruszył

Odnosząc się do braków uniemożliwiających organowi ocenę czy ma do czynienia z jednym czy z kilkoma czynami zabronionymi wskazuję iż

• Po przeprowadzeniu rozmów telefonicznych z posterunkiem policji w gminie Wiązowna udzielono mi informacji o fakcie dokonywania do posterunku stosownych zgłoszeń, posiadam również wiedzę o znaczącej liczbie zgłoszeń dokonywanych na posterunek policji w Józefowie i Otwocku. Zgłoszenia te zawierają dane umożliwiające ocenę liczby dni, okresu czasu oddziaływania, jego „subiektywnego” wymiaru oraz „źródła” rozpoznawanego przez poszkodowanych nawet w przypadku gdy emisję dwóch blisko położonych siebie zakładów potrafiły się „kumulować”.

• Po przeprowadzeniu rozmowy telefonicznej z posterunkiem policji w gminie Wiązowna udzielono mi informacji, iż w związku z liczbą zgłoszeń musiało dojść do wizji w terenie mających na celu potwierdzenie zgłoszenia źródła zanieczyszczenia powietrza.

• Analogiczne zgłoszenia z prośbą o interwencję i ustalenie przyczyn zanieczyszczenia powietrza kierowane były według mojej wiedzy do radnych nie jednej a trzech gmin, wydziałów ochrony środowiska w tych gminach, wydziału ochrony środowiska w powiecie Otwockim, Prezydenta Miasta Otwocka, Starosty Otwockiego i Wojewody Mazowieckiego.

Wszystkie te zbiory danych bardzo wyraźnie opisują liczbę i przedmiot zgłoszeń i pozwalają na czytelne wskazanie „czasu” w którym dokonywane były emisje, niejednokrotnie również ich rozmiaru - po uwzględnieniu oceny źródło zgłoszenia według adresów zamieszkania zgłaszających ( o ile były one podawane ).  

• W chwili obecnej jakość powietrza zanieczyszczonego „substancjami zapachowymi” oceniana może być na dwa sposobu – metodą opisaną w normie PN-EN 13725 lub metodą ekstrapolacyjną.

W przypadku istotnego stężenia odorantów w powietrzy dopuścić można zastosowanie w/w  opracowanej naukowo metodyki celem oceny „obniżenia jakości powietrza” jako szybkiego pomiaru charakteru, skali i źródła emisji zapachowych. Nic nie zabrania powołania przez prokuratora biegłych w tej materii działających w zakresie stosownych jednostek akademickich.

Przykładowo – Zachodniopomorski Uniwersytet Technicznych w Szczecinie

Zakładu Ekologicznych Podstaw Inżynierii Środowiska

Pracowania zapachowej jakości powietrza – tel. ( 91) 449-45-19

W przypadku zespołowych ocen intensywności ( udział kilku osób w badaniu ) można otrzymać wartości stężenia intensywności zapachu zarówno w skali „chwili” jaki i odniesionych do całego okresu kontroli. W czasie terenowych kontroli jakości powietrza atmosferycznego w otoczeniu źródeł odorantów stosowane są również proste werbalno-punktowe skale intensywności zapachu które posiadają stosowne „skale” wskazujące „wartości” graniczne w tym tolerowane krótko i długookresowo przez organizm ludzki. Badanie takie może wykonać każdy pod warunkiem  zdolności wyczuwania zapachu.

Oznacza to, że ocena czy nastąpiła istotną dla zdrowia i życia ludzkiego ilościową lub postaciową emisja jest możliwa do zbadania już obecnie pomimo braku unormowań ustawowych lub pod ustawowych.

W mojej ocenie znacznie szybsza byłaby oceny społecznych zmian behawioralnych przeprowadzonych w wyniku przeprowadzonego wywiadu z reprezentatywną grupą osób przez policyjnego psychologa.

Na podstawie takiej oceny stosując analogię do regulacji na podstawie których Wojewódzkie Inspektoraty Ochrony Środowiska informują obywateli o poziomie jakości powietrza można dokonać porównania reakcji behawioralnych z indeksem jakości powietrza i skalą która obrazuje różnice pomiędzy poszczególnymi poziomami.

Patrz - http://sojp.wios.warszawa.pl/index.php?page=skala-jakosci-powietrza

Przykłady

Jakość powietrza jest średnia.
Zanieczyszczenia powietrza stanowią zagrożenie dla osób narażonych na ryzyko* które mogą odczuwać skutki zdrowotne.
Pozostałe osoby powinny ograniczyć spędzanie czasu na zewnątrz, zwłaszcza gdy doświadczą takich symptomów jak kaszel lub podrażnione gardło.

* Osoby starsze i dzieci, osoby z chorobami serca oraz dróg oddechowych, astmatycy i inne grupy podatne na zanieczyszczenia powietrza

Jakość powietrza jest zła.

Osoby narażone na ryzyko* powinny unikać wyjść na zewnątrz.

Pozostali powinni je ograniczyć. Nie zalecane są aktywność na zewnątrz.

W takim przypadku liczba osób narażonych tj. dzieci, osób starszych oraz , osoby z chorobami serca oraz dróg oddechowych, astmatycy i inne grupy podatne na zanieczyszczenia powietrza winna być na danym obszarze potwierdzona a zachowania i odczucia behawioralne wytypowanej grupy reprezentatywnej spisane i przeanalizowane chociażby za pomocą najprostszej metody śledczej jaką jest wywiad środowiskowy.

Analogiczne badania lub wywiady winny być przeprowadzone w obiektach skupiających obecność takich osób takich jak przedszkola, szkoły, ośrodki zdrowia, ośrodki opieki oraz zakłady pracy chronionej – o ile takie znajdują się w obszarze zgłaszanej skali oddziaływania emisji. Ocenia liczby dni w których podjęto działania celem minimalizacji oddziaływania zewnętrznego na osoby obecne w obiektach wydaje się być w tym przypadku „bardzo dobrym wyznacznikiem” prawidłowej reakcji behawioralnej osób odpowiedzialnych za życie i zdrowie w/w grupy ryzyka.

W treści informacji udzielonych obywatelom przez Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska – pismo OS-IN.7024.58.2016.WP z dnia 04.10.2016r zawarto uwagę o niespełnianiu przez podmiot wymogów pkt. III decyzji zmieniającej nr 165/2014 Starosty otwockiego zezwalającej na zbieranie odpadów na terenie nieruchomości w Woli Duckiej 29 ( dawny nieprawidłowy obecnie adres składu odpadów zebranych ) z uwagi na właściwości gnilne.

W przypadku wystąpienia odorów o takim charakterze ( nie sprecyzowano charakterystyki zapachu ) w wyniku gnicia powstają związki o uciążliwym zapachu, takie jak siarkowodór, skatol, indol, ptomainy, a ostatecznymi produktami mineralizacji białek są: amoniak, wodór, azot, dwutlenek węgla, woda, siarkowodór.

W mojej ocenie zbadanie poziomu siarkowodoru i amoniaku w powietrzu mieści się w katalogu wartości odniesienia na podstawie licznych norm prawa już uregulowanego.

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 13 września 2012 r. w sprawie dokonywania oceny poziomów substancji w powietrzu (Dz. U. z 2012 r., poz. 1032)

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 24 sierpnia 2012 r. w sprawie poziomów niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. z 2012 r., poz. 1031)

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 10 września 2012 r. w sprawie zakresu i sposobu przekazywania informacji dotyczących zanieczyszczenia powietrza (Dz. U. z 2012 r., poz. 1034 )

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie przypadków, w których wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z instalacji nie wymaga pozwolenia (Dz. U. z 2010 r. Nr 130 poz. 881)

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. z 2010 r. Nr 16 poz. 87)

W takich przypadkach analiza czy w ujęciu chwilowym lub długookresowym emisje substancji „regulowanych” zostały przekroczone powodując stosowne odczucia społeczne w stosunku do substancji o uciążliwości chemiczno-zapachowej takich jak siarkowodór czy amoniak winna być przeprowadzona poprzez weryfikację czy stosowne organy takich badań dokonały. W  przypadku ich braku – zasadne jest wyjaśnienia powodu zaniechania w/w czynności.

Nie bez znaczenia dla sprawy jest fakt iż na stronach Ministerstwa Środowiska dostępny jest obecnie Kodeks przeciwdziałania uciążliwości zapachowej upubliczniony w którego treści kompostownie odpadów nigdy nie mają charakteru otwartego lecz zawsze są to obiekty „zamknięte” w halach wyposażonych w stosowne filtry i instalacje spalające emisje. Dokument ten nie ma co prawda statusu prawnie obowiązującego lecz stanowi odpowiednie zalecenie „dobrych praktyk” mające na celu zapobieganie zjawiskom emisji odorów do środowiska.

• W chwili obecnej możliwa jest ocenia liczby pozwoleń których sprawca czynu nie posiada lub które w swojej działalności naruszył.

W treści  informacji udzielonych obywatelom przez Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska – pismo OS-IN.7024.58.2016.WP z dnia 04.10.2016r zawarto wskazanie naruszenia prawa przez niespełnienie wymogów ochrony środowiska dla nowo zbudowanych i przebudowanych obiektów. Naruszenia te stanowią obecnie podstawę do wstrzymania użytkowania przebudowanej instalacji mechaniczno-biologicznej.

Z treści rozmów przeprowadzonych w udziale osób trzecich z Starostą Otwockim wynika, iż sprawca emisji został przez Starostę Otwockiego wezwany do zaniechania naruszania pozwolenie na zbieranie odpadów ( treść aktu cytowana powyżej ) jak również do chwili obecnej nie posiada pozwolenia na przetwarzanie odpadów zielonych z uwagi na wygaśnięcie Dec. Nr: 597/2011, Starosty Otwockiego z dnia 20 września 2011 roku z mocy prawa i nie wydaniu do chwili obecnej nowej decyzji z uwagi na nieprzystosowanie terenu zakładu do właściwego tych odpadów składowania.  

W tym zakresie brak znamion przesłuchania dyrektor wydziału Ochrony Środowiska powiatu Otwockiego Pani Magdaleny Żurawskiej oraz Starosty Otwockiego z uwagi na posiadanie przez nich wiedzy o powyższym naruszeniu jak również wygaśnięciu „wymaganych prawem” pozwoleń świadczy o „nieustaleniu” przesłanki stosowania normy prawa karnego rozróżniającej wymiar potencjalnie wymierzonej kary pozbawienia wolności.

Mając na uwadze powyższe nieprawidłowości śledztwa zarzucam również w całości chybione pouczenie i wniosek końcowy o zastosowaniu w zakresie tego deliktu zasad powództwa cywilnego tj. art. 144 KC którego zastosowanie może być co prawda uzupełnieniem powództwa lecz w aspekcie osobistym poszkodowanych tj w przypadkach konkretnych strat na zdrowiu lub uciążliwości której charakter nie został od obecnej chwili uregulowany ograniczeniem praw władania.

W przypadku instalacji będącej przedmiotem śledztwa odpowiednie analizy potencjalnego ryzyka oddziaływania – patrz art. 135 Prawa ochrony środowiska winny „zabezpieczyć” obywateli przed tym zjawiskiem poprzez stosowne odległości oraz wskazane ograniczenia sposobu użytkowania nieruchomości w otoczeniu obiektu. W przedmiotowym przypadku zbadanie ryzyka powstania strefy oddziaływania nie zostało przeprowadzone prawidłowo a z uwagi na brak regulacji zasady ogólne „zapewnienia jakości powietrza” nie powodujące tak dużej skali emisji nie zostały „dotrzymane” z winy osób sporządzających stosowne analizy jak również przedstawicieli organów samorządu gminnego i powiatowego odpowiedzialnych za ochronę środowiska. 

W przypadku analizy negatywnej obiekt nie powinien powstać w takiej lokalizacji lub instalacja w nim zbudowana nie powinna być uruchomiona. Przywołana poniżej norma stanowi bowiem o uprzednim zapewnieniu stosownych stref nadmiernego narażenia - tak aby art. 144 KC nie musiał być w nadmiernej liczbie przypadków emisji stosowany.

Art. 135 Prawa ochrony środowiska

„Jeżeli z przeglądu ekologicznego albo z oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko wymaganej przepisami ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, albo z analizy porealizacyjnej wynika, że mimo zastosowania dostępnych rozwiązań technicznych, technologicznych i organizacyjnych nie mogą być dotrzymane standardy jakości środowiska poza terenem zakładu lub innego obiektu, to dla oczyszczalni ścieków, składowiska odpadów komunalnych, kompostowni, trasy komunikacyjnej, lotniska, linii i stacji elektroenergetycznej oraz instalacji radiokomunikacyjnej, radionawigacyjnej i radiolokacyjnej tworzy się obszar ograniczonego użytkowania.”

Z uwagi na brak „norm dla stężeń poszczególnych substancji drażniących” zastosowanie drogi cywilnej celem przeciwdziałania zbiorowemu naruszeniom interesu wielu osób wymagałoby pozwu zbiorowego i licznych ekspertyz. Działanie to nie wydaje się logiczne i z powodu zaniechań administracyjnych bezzasadne gdyż droga administracyjna winna znosić lub minimalizować liczbę takich przypadków. Wtedy potencjalne naruszenia art. 144 KC mogą wiązać się – tyle że z nieuzasadnionym długotrwałym lub periodycznym wzrostem intensywności użytkowania lub jego nagłą zmianą -  które w swojej naturze uprzednio nie naruszało norm wartości uznanych za tolerowane.

Mając na uwadze cały wywód oczekuje uzupełnienia śledztwa i powtórnej oceny znamion czynu zabronionego.