Śmierć obok parkingu na Ługach

Osiedle Ługi leży pomiędzy Otwockiem i Karczewem, wyraźnie odrębne, administracyjnie podzielone pomiędzy te miejscowości. Z okna widzę obie części. Na wprost przedszkole i place zabaw dla dzieci oraz skwerek, dalej bloki, domki jednorodzinne i hen, hen… po lewej - bloki i dwa parkingi.

Wyglądam i właśnie widzę, że na ścieżce pomiędzy ulicami Berlinga i Andersa coś się dzieje. Stoi ambulans pogotowia ratunkowego, radiowóz policji, a na ziemi ktoś leży. Ratownicy w czerwonym skafandrze klęczą i robią sztuczne oddychanie. Obok kręci się jakaś kobieta, wyraźnie nie wie, co ze sobą zrobić. Klęka, dotyka leżącą postać. Dzieli nas odległość około dwustu metrów, więc nie widzę dobrze szczegółów.

Trwa to już dłuższy czas. Wreszcie ratownicy kończą akcję i odjeżdżają, a kobieta przytula się do ciała. Wygląda to jakby chciała zatrzymać odchodzące życie, które już przecież odeszło. Jakby chciała ogrzać leżącą postać, a sama się wyziębia, bo to chłodne przedpołudnie, tylko kilka stopni powyżej zera.

Przede mną widać obraz bezgranicznej rozpaczy i ogromu miłości.W końcu nadjeżdża samochód do przewożenia zmarłych - zabierają zwłoki.

Następnego dnia po południu czekam w kolejce w przychodni lekarskiej. Pielęgniarka przyprowadza pod gabinet lekarski mężczyznę i kobietę. Widać na ich twarzach smutek i cierpienie. Kobieta to ta, która wczoraj była przy zmarłym, okazuje się, że jest jego siostrą. Dowiaduję się od nich, że zmarły miał 35 lat, nie leczył się na serce, zasłabł nagle na tej ścieżce. Prawdopodobnie już nie żył, kiedy przyjechało pogotowie.Ta nagła śmierć nastąpiła w miejscu, które widoczne jest z wielu okien. Zjawiło się tam kilka osób, może zbyt późno.Czy przestaliśmy mieć współczucie dla cudzego nieszczęścia? Czy nie myślimy, że podobne może dopaść w każdej chwili i nas? Zapewne zdajemy sobie z tego sprawę, ale nie mamy pojęcia jak w takich sytuacjach należy się zachować. Może  nasza obecność na miejscu mogłaby być tylko przeszkodą. Niemniej  łacińskie średniowieczne hasło „memento mori” nie straciło na aktualności.
 

Niezależnie jednak od metafizycznego wymiaru wydarzenia, nasuwa się całkiem współczesna refleksja. Akurat w tym przypadku znalazł się ktoś, kto sprowadził pomoc medyczną, ale, niestety, już bezskuteczną. Nieszczęśliwych wypadków jest wiele. Tutaj dotknęło to młodego mężczyznę, lecz o wiele bardziej narażeni są ci, którzy pełnię sił mają za sobą. Nasze społeczeństwo starzeje się. Co rusz czytamy, że ktoś zasłabł na ulicy, w sklepie, na klatce schodowej - nie było przy nim nikogo bliskiego, ani nikogo, kto umiałby udzielić pomocy, a na karetkę czeka się czasami długo. Jesteśmy nowoczesnym społeczeństwem, więc czy wszyscy dorośli i starsza młodzież nie powinni być przeszkoleni w udzielaniu pierwszej pomocy? Kto powinien tym się zająć się? Samorządy, szkoły, organizacje typu PCK, a może nawet obrona terytorialna [temat na czasie] czy choćby domy kultury?

iOtwock.info informował o szkoleniu dziennikarzy w zakresie pierwszej pomocy. Krok w dobrą stronę, ale to tylko kropla w morzu potrzeb. Może jednak dziennikarze ,,popchną” sprawę.
Anna Łuczak
 

Fot. Wakul