Opowieści o Urzeczu w Regucie

Dr Łukasz Maurycy Stanaszek, polski antropolog i archeolog, kustosz dyplomowany, kierownik Pracowni Antropologicznej w Państwowym Muzeum Archeologicznym w Warszawie, popularyzator nauki, badacz i odkrywca Urzecza korzystając z zaproszenia dyrektor Szkoły Podstawowej w Regucie Krystyny Rosłonek, spotkał się z mieszkańcami, by opowiedzieć im o Urzeczu - dawno zapomnianym podwarszawskim regionie etnograficznym.

Mieszkańcy Reguta, a także Celestynowa i Warszawy z uwagą słuchali o Urzeczu, regionie dużo wcześniej powstałym aniżeli region kołbielski. O strojach, zwyczajach, obrzędach…

- Na ukształtowanie się odrębnej tożsamości mikroregionu i zamieszkujących go modrych Łurzycoków wpłynęło szereg czynników. Przede wszystkim była to obecność Wisły, swoistego okna na świat dla ludzi żyjących nad jej brzegami. Z tego właśnie względu podwarszawskie Urzecze tradycyjnie związane było z handlem wiślanym, flisakami zwanymi tu orylami, a także z osadnictwem olęderskim, które pojawiło się tu już w początkach XVII wieku – mówił Łukasz Maurycy Stanaszek.
W XX wieku zainteresowania naukowe terenami nadwiślańskimi leżącymi w bezpośredniej styczności z Warszawą prawie zanikły, na co niemały wpływ miały przeobrażenia gospodarczo-społeczne i kulturowe, jakie dokonały się pod wpływem oddziaływania ciągle rozrastającej się aglomeracji miejskiej. W literaturze fachowej wzmianki o Urzeczu pojawiły się jedynie przy okazji opracowań dotyczących sąsiedniej Kołbielszczyzny, w ogólnych publikacjach dotyczących polskich tańców ludowych, jak też w książkach omawiających lokalne nazwy i przezwiska ludności. W sąsiednim regionie kołbielskim znane są na przykład tańce z Urzyca czy też określenie modry urzycak, odnoszące się do granatowej kolorystyki strojów mieszkańców znad Wisły. 

Ponownego odkrycia mikroregionu dokonał w 2012 roku antropolog Łukasz Maurycy Stanaszek, autor obszernej monografii, która została nagrodzona w VII edycji konkursu "Mazowieckie Zdarzenia Muzealne - Wierzba" pierwszym miejscem w kategorii „Najciekawsze wydawnictwo muzealne 2012 roku”. Ciekawe informacje o Urzeczu można ponadto znaleźć w dysertacji Mariusza Rombla dotyczącej dziejów parafii Warszawice, a także w publikacji Pawła Komosy o historii podkonstancińskiego Cieciszewa. W 2014 roku ukazało się drugie wydanie - poprawione i poszerzone - monografii o nadwiślańskim Urzeczu, zaś w 2015 roku - zeszyt "Strój wilanowski z nadwiślańskiego Urzecza" w prestiżowej serii „Atlas Polskich Strojów Ludowych”.

Spotkanie autor urozmaicił slajdami, które znakomicie ukazywały dawnych mieszkańców Urzecza, ich stroje, codzienną pracę i zwyczaje. Natomiast słuchacze zadawali wiele pytań związanych z regionem, który na dobrą sprawę wcześniej powstał aniżeli nasz kołbielski, ale też niestety wcześniej zniknął.
AnKa